3. Skrutację zaczynamy od początkowej modlitwy o światło i pomoc Ducha Świętego oraz od rozważenia tekstu podstawowego, od którego skrutacja się zaczyna. Potem można rozważać teksty w dowolnej kolejności idąc różnymi „ścieżkami”. 4. Skrutacja zazwyczaj trwa półtorej lub dwie godziny. Najpierw mamy informację z jakiej księgi Pisma Świętego pochodzi interesujący nas tekst – o tym mówią nam umieszczone w tym zapisie litery (czasami poprzedzone cyframi: 1, 2 albo 3). Poniżej podajemy wykaz skrótów literowych wszystkich ksiąg biblijnych. W nawisach podano warianty skrótu, z którymi czasami można się spotkać. Apokalipsa Świętego Jana [ Ap ], Księga Objawienia, Objawienie Jana [ Obj] ( gr. Ἀποκάλυψις Ιωάννου, „Objawienie Jana”) – jedyna prorocza księga Nowego Testamentu, opisująca wizje dotyczące końca istnienia obecnego świata, dzieje wierzących w Jezusa Chrystusa i całej ludzkości oraz Sąd Ostateczny. Apokalipsa 69,90 zł. Do koszyka. Pismo Święte Nowego Testamentu z dużymi literami. Pismo Święte Nowego Testamentu - duża czcionka, format tradycyjny A5. Nowy Testament lub Nowe Przymierze - to nazwa ksiąg Biblii spisanych po przyjściu Jezusa Chrystusa i opisujących Jego życie na ziemi, zawarcie przymierza pomiędzy Bogiem, a Kościołem,a Bo Pismo Święte jest sposobem na życie. Jest wiele młodych osób, które tak prowadzą dialog z Bogiem. Tylko bardzo możliwe, że nie zauważyłeś tego do tej pory. W Piśmie Świętym króluje obraz na dobro, które może kwitnąć dzięki ludziom na ziemi. Nie zaprzepaszczaj swej szansy na jak najwcześniejsze poznanie CZEGOŚ NAPRAWDĘ jumlah 0 dari seratus juta sepuluh ribu satu rupiah. Jest to książka dla tych, którzy szukają pomocy i przewodnika w przeczytaniu całości Pisma Świętego – Starego i Nowego Testamentu. Z punktu widzenia rozwoju życia duchowego człowieka nie ma nic lepszego niż codzienna lektrura Biblii. Jedną z najmądrzejszych decyzji jest decyzja przeczytania jej w całości. Bardzo często przychodzi jednak szybko rozczarowanie, gdy czytelnik zderza się z genealogiami bez końca, nużącymi dla niego opisami, niezrozumiałymi fragmentami. Zniechęcony czytelnik odkłada Biblię "na później" – na wieczne "kiedyś". Czym spowodowana jest ta fatalna w skutkach klęska? Wynika ona najczęciej z faktu, że Biblia czytana jest w niewłaściwym porządku. Biblii nie czyta się od deski do deski – od pierwszego rozdziału księgi rodzaju do ostatniej księgi rozdziału apokalipsy. Biblia to cała Biblioteka – należy o tym pamiętać. Porządek książek na półce (kolejność ksiąg w Biblii) to nie to samo co porządek czytania. Książeczka "Jak czytać i rozumieć Pismo Święte?" prezentuje nowatorski klucz i sposób do poznania Biblii, do przeczytania jej w taki sposób, by mieć najlepsze owoce. Książeczka proponuje czytanie Biblii "rozbić" na trzy kroki. Nić przewodnia Książeczka wyodrębnia z całego Pisma Świętego pewne tematy – są to osoby, epoki, wydarzenia. Będą one tworzyć rozdziały książeczki. Kręgosłup „Kręgosłup” to pogrubienie „nici przewodniej”. Wracamy do poznanych już epok, osób i wydarzeń i w ponownej lekturze dodajemy kolejne historie – fragmenty Pisma Świętego. W ten sposób powtarzamy, utrwalamy i rozszerzamy tematy. Kręgosłup to pion dla całego ciała. Dzięki niemu mamy w przewodniku schemat powiązanych ze sobą epok, osób i wydarzeń. Dzięki temu w późniejszej lekturze całych ksiąg będziemy mogli je osadzić w konkretnym etapie biblijnej historii. Cegły Gdy mamy już zbudowany kręgosłup możemy przystąpić do systematycznej lektury poszczególnych ksiąg. Przy ich czytaniu napotykać będziemy poznane już fragmenty – będzie to kolejne przypomnienie i utrwalenie. Czytaną księgę będziemy zaś mogli przyporządkować do konkretnego etapu historii zbawienia. Systematyczna lektura poszczególnych ksiąg będzie inna niż porządek ksiąg w Piśmie Świętym. Biblii nie czyta się „od deski do deski”. Każda przeczytana księga będzie kolejną „cegłą” do budowania pełnego poznania całej Biblii. Jakie odniesiesz korzyści korzystając z naszego przewodnika? Bardzo szybko poznasz zarys całości Biblii Wyodrębnisz z Biblii kluczowe tematy i wydarzenia, będziesz umiał powiązać je ze sobą Przystępując do systematycznej lektury osadzisz każdą księgę w konkretnym etapie historii zbawienia Łatwiej unikniesz chaosu i zniechęcenia Utrwalisz najważniejsze historie Księga Biblii stanie ci się bliska i przyjazna Biblia to Słowo Boga. Ucząc się każdego dnia zaglądania do Niej, przebywasz z Bogiem. Nie zawsze Go pojmiesz, zrozumiesz i ogarniesz. Do końca nigdy to nie będzie możliwe. Jednak otworzysz się na Bożą Moc, która działać będzie przez Słowo. Słowo Boga nigdy nie wraca bezowocnie. Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. Iz 55,10-11 Autor jest kobietą. Książeczka „Jak czytać i rozumieć Biblię?” jest książkowym debiutem p. Ilony Krawczyk-Krajczyńskiej. Autorka jest młodym teologiem i dziennikarzem. Pomysł i idea książeczki pochodzi od ks. Zbigniewa Pawła Maciejewskiego. Książka jest wydana przez Fundację Nasza Winnica. Książka niedostępna Fragment książki "Praca naukowa nad Biblią. Cytowanie i skróty", który zamieszczamy za zgodą Wydawnictwa Edycja Świętego Pawła 1. Informacje, które podajemy w przypisie naukowym 1. Autor: imię (imiona) i nazwisko 2. Tytuł (podtytuł) książki, rozdziału, czasopisma lub hasła 3. Nazwa i numer serii 4. Tłumacz 5. Numer tomu 6. Miejsce wydania 7. Rok wydania 8. Numer wydania 9. Numer strony (przypisu) W zależności od rodzaju cytowanego dzieła (pracy naukowej), kolejność wymienionych informacji może się zmieniać, a do powyższych danych moż­na dołączyć inne (np. redaktora przekładu lub tytuł dzieła oryginalnego). 2. Tworzenie przypisów i rodzaj informacji w nich podawany Autor a) Typ I: imię podajemy w skrócie (inicjałem). Między imieniem a nazwi­skiem zawsze po kropce występuje spacja. Przykład: W. Wilkens, Die Entstehungsgeschichte des vierten Evangeliums, Zollikon 1958. B. Lindars, Rachel weeping for her children - Jeremiah 31:15-22, JSOT 12 (1979)47. I. de la Potterie, Le Paraclet, w: La vie selon l'Esprit, Paris 1965. M. Gilbert, La Sapienza deldelo. Proverbi, Giobbe, Qohelet, Siracide, Sapienza, tł. L. Bacchiarello, Cinisello Balsamo 2005. b) Typ II: w przypadku dwóch i więcej imion nie robimy spacji między inicjałami, ale oddzielamy nią ostatnie imię od następującego po nim nazwiska. Przykład: Bonnard, Le Second lsaie, son disciple et leurs editeurs (EtB), Paris 1972. Ska, Il libro sigillato e il libro aperto (CBib), Bologna 2005. Beuken, Jesaja (PredOT), Nijkerk 1986. Willemse, Het vierde evangelie. Een onderzoek naar zijn struktur, Antwerpen 1965, 28-98. c) Typ III: nazwiska, które tworzą jedną całość, w żadnym wypadku nie można skracać. Przykład: Luis Alonso Schökel: L. Alonso Schökel, (w przypisie) Alonso Schökel L., (w bibliografii) Robert Payne Sniith: R. Payne Smith, (w przypisie) Payne Smith R., (w bibliografii) E. Cabezudo Melero: E. Cabezudo Melero, (w przypisie) Cabezudo Melero E., (w bibliografii) Biblia potrafi zniechęcić. To trudna „książka”, wydaje się często za trudna. Jak nie mieć wyrzutów sumienia, że czytanie się nie udaje? Co więcej, w kościele co chwila ktoś mówi, że Pismo Święte czytać trzeba. Może znasz ten dylemat: Mam pragnienie czytania Biblii, ale nie wiem jak to robić. Jak podejść do Słowa Bożego, żeby znowu nie pozostać sam na sam z frustracją. Jeśli chcesz spotkać i usłyszeć Boga, naucz się konkretnych metod czytania Pisma Świętego. Warto znać je wszystkie, a przede wszystkim ćwiczyć się w nich. Opanuj je w takim stopniu, żeby potem przekazać je innym (np. swoim dzieciom, nikt nie zrobi tego lepiej niż rodzice). Zacznij zawsze od pytania: Dlaczego chcę zabrać się za Biblię? Każda szczera odpowiedź jest prawidłowa i podprowadzi Cię do wybrania właściwej metody na dzisiaj. Słowo Boże jest pełne życia, które czeka na Ciebie (Hbr 4,12). Zanim wybierzesz sposób zapytaj się: Dlaczego chcę dziś zabrać się za Biblię? Słuchanie – to metoda najbardziej pierwotna. Pismo Święte, także Ewangelia najpierw przekazywane było ustnie. Czytanie Biblii jest też po prostu słuchaniem Pana Boga. Uczenie się na pamięć – zapamiętywanie fragmentów Pisma Świętego. Są takie fragmenty, które zdecydowanie warto znać. Należą do nich choćby prolog Ewangelii według Świętego Jana, Osiem Błogosławieństw, początek Księgi Rodzaju. Niektórzy twierdzą, że każdy z nas ma Psalm, który jest właśnie o nim. Spróbuj go znaleźć, a później naucz się go na pamięć i módl się nim. Przepisywanie – przepisując fragmenty Pisma Świętego lub całą księgę można dostrzec strukturę tekstu, poszczególnych zdań, a przede wszystkim pochylić się nad Słowem Boga. Czy zastanawiałeś się kiedyś czemu tekst w niektórych księgach jest wyrównany do obu stron, a w innych – tylko do lewej? Lectio divina – to tradycyjna metoda Kościoła, polegająca na medytacji fragmentu Pisma Świętego. Składa się na nią kilka etapów: – wstęp (znajdź miejsce i zadbaj o przestrzeń, stań pokornie w obecności Boga, poproś Ducha Świętego o pomoc i prowadzenie) – lectio (czytanie i analiza fragmentu Pisma Świętego – najlepiej kilka razy i na głos, można podkreślić ważniejsze słowa, wypisać wydarzenia czy bohaterów) – meditatio (szukanie głębszego sensu czytanych słów, „przeżuwanie” tekstu. Jakie jest przesłanie tego fragmentu dla Wspólnoty Kościoła i każdego człowieka. Czasem wystarczy skupić się na jednym słowie, zdaniu i przy nim trwać, inny razem można sięgnąć po komentarz biblijny). – contemplatio (zaangażowanie całego siebie w treść i przesłanie Orędzia, zasłuchanie się w Słowo Boże, wejście ze wszystkim co się ma w strumień Bożej myśli, aby pozwolić Bogu by przelał i zanurzył nas w oceanie swojego wewnętrznego Życia i Miłości) – oratio (kontemplacja jest doświadczeniem, które naturalnie ląduje w modlitwie słowami, najczęściej uwielbieniem, dziękczynieniem, a w końcu prośbą o pomoc w podjęciu konkretnych działań w swoim życiu zaraz po zakończeniu lectio divina) Lectio Continua – to po prostu przeczytanie Pisma Świętego od deski do deski. Można czytać Święte Księgi w różnej kolejności. Metoda na chybił-trafił – to metoda nadużywana, nie poleca się jej stosowania, bo tkwi w niej niebezpieczeństwo manipulowania Słowem Bożym, zwłaszcza jeśli szuka się konkretnych odpowiedzi losując fragmenty Pisma Świętego. Jest tylko jeden problem. To naprawdę czasem działa. Zwój – czy wiesz co to są filakterie? Warto zapisać sobie jakiś fragment Pisma Świętego, choćby jedno zdanie i nosić je przy sobie przez cały dzień. Modlitwa słowami Pisma Świętego – w Biblii jest wiele modlitw, Księga Psalmów to po prostu modlitewnik (także dla Jezusa), z którego warto korzystać w każdej sytuacji życia. Modlitwy można odnaleźć też w innych księgach, również Nowego Testamentu. Kościół od wieków tak się modli, bo nasza modlitwa jest natchnionym darem Boga. Czytanie tematyczne – chcesz wiedzieć, co Bóg myśli o cierpieniu, przebaczeniu, miłości – możesz przeszukać Pismo Święte właśnie pod tym kątem, skupiając się tylko na wątku, który w tym momencie Cię interesuje. Czytanie z książką – są takie książki, które warto czytać, równolegle z Pismem Świętym. To książki o Piśmie Świętym, o poszczególnych jego księgach. Możesz zacząć od Romana Brandstaettera – Jezus z Nazaretu, Prorok Jonasz… Czytanie z pytaniem: kim jest Bóg? – Pismo Święte jest o Bogu, Jego Objawia. Jeśli jesteś Nim zainteresowany, chcesz Go poznać (a nie ma nikogo i niczego bardziej fascynującego) warto zadać każdemu zdaniu i jednocześnie całości, to pytanie. Podręcznik działania Boga – Z Biblii można się dowiedzieć przede wszystkim jednej rzeczy: jak działa Bóg. Wiedząc to, łatwiej jest dostrzec Jego działanie w swoim życiu. Rozważanie i rozmowa chrześcijan – wspólne czytanie Pisma Świętego przez ludzi ochrzczonych ma moc, ponieważ chrześcijanie są w szczególny sposób „dopadnięci” przez Ducha Świętego, który działa w Kościele. Bóg delikatnie posługuje się i działa przez ludzi, którzy tego chcą, a więc we wspólnocie mogę się o nim dowiedzieć dużo więcej niż w pojedynkę. Targum – zapisz na środku dużej kartki fragment Biblii, a dookoła zapisuj osobisty komentarz, parafrazy tekstu oraz przemyślenia dotyczące poszczególnych słów, zdań, większych części. Metoda adekwacji antropologicznej – Jeśli w Piśmie Świętym jest mowa o radości, smutku czy lęku, ojcostwie, zabawie czy szyderstwie, to najprościej jest odkryć sens tego fragmentu przez zrozumienie na czym polega ten fenomen. Wiele zmieniło się w ciągu wieków, ale z ludźmi Biblii łączy nas najbardziej człowieczeństwo i doświadczenie życia. W Jezusie Bóg posłużył się ludzkim życiem, aby wyrazić siebie w sposób najbardziej zrozumiały dla nas, językiem naszego człowieczeństwa. Metodę tę stosował Jan Paweł II (opracował i nazwał prof. Marian Grabowski). Medytacja czasowa – daj sobie określony czas na medytację i pochylenie się nad konkretnym fragmentem. Nie zniechęcaj się, gdy po chwili nie będziesz wiedzieć, co dalej. Trwanie w bliskości Słowa Bożego ma sens nawet, gdy nie pojawiają się żadne mądre myśli czy doznania. To bardzo wartościowa metoda, bo pozwala wyczyścić nasz umysł i realnie przygotowuje na usłyszenie Boga mówiącego swoje Słowo. Odkrycie Biblii w Liturgii – istnieje ścisła łączność między Słowem Bożym a tym, co dzieje się na Mszy Świętej. Spróbuj odnaleźć te połączenia. Spróbuj także odkrywać źródła znaków liturgicznych w Piśmie Świętym. Metoda historyczno-krytyczna – wymaga ciekawości świata biblijnego. Warto sięgnąć po komentarz lub słownik (nawet ten na końcu Pisma Świętego) tłumaczący ówczesne realia, charakterystyczne terminy, które dziś rozumiemy całkiem inaczej. Ta metoda pozwala zrozumieć kontekst kulturowy i geograficzny (mapy!). Odkryj różne ciekawostki językowe jak np. biblijne gatunki literackie czy też wewnętrzne odniesienia do innych tekstów Biblijnych (Jaką księgę najczęściej cytuje Pan Jezus i Nowy Testament?). To pozwoli Ci lepiej zrozumieć: kto, co, do kogo i dlaczego mówi. Egzegeza retoryczna – przyjrzyj się strukturze Pisma Świętego i konkretnego fragmentu. W ostatnich dziesięcioleciach odkryliśmy, że dla żydów niezwykle ważne było jak tekst brzmiał i jak została ułożona jego struktura. Wiele zdań i myśli jest powtarzanych w specyficzny sposób tak, aby sens objawiał się dosłownie pomiędzy wierszami (tzw. paralelizmy, np. w Psalmach). Są fragmenty, które zostały skonstruowane w sposób symetryczny (koncentryczny), co pozwala usłyszeć w wyjątkowy sposób centralną treść (słowo). Zacznij od zauważenia, że tekst Biblii jest justowany na dwa sposoby i zastanów się – dlaczego tak jest? Pryzmat Paschy Jezusa Chrystusa – nie da się zrozumieć prawdziwego sensu bez Jezusa Chrystusa – Słowa, które przyjęło ludzką postać. Dla chrześcijan punktem centralnym całej Biblii jest Pascha Jezusa Chrystusa. Myśl o tym, kiedy czytasz dowolny fragment Pisma Świętego. Zobacz go w ciemności i świetle Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, a odkryjesz jeszcze więcej. Przez Chrzest (zanurzenie w Śmierci i Zmartwychwstaniu) możesz to samo zrobić z każdym fragmentem swojego życia. Dzięki temu Słowo stanie się ciałem na nowo. W tobie. Artykuł powstał przy współpracy DA w Lublinie i Wspólnoty Dorosłych przy klasztorze w Poznaniu fot. / pamhule 20 października 2014, 11:44 Urodzony w 1983 roku. Był redaktorem naczelnym serwisu w latach 2015-2016 oraz kierował zespołem budującym dominikańskie strony internetowe. Obecnie jest duszpasterzem akademickim w Lublinie. W najbliższą niedzielę 18 kwietnia po raz piąty odbędzie się narodowe Czytanie Pisma Świętego. Wydarzenie, które honorowym patronatem objęli Przewodniczący KEP i Premier RP, będzie początkiem XIII Tygodnia Biblijnego, któremu w tym roku towarzyszą słowa: "Zgromadzeni na świętej wieczerzy". Specyfiką tegorocznych obchodów powinno być rodzinne i osobiste czytanie Pisma Świętego - powiedział KAI ks. prof. Henryk Witczyk, przewodniczący dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II. Piąte narodowe Czytanie Pisma Świętego swoim hasłem nawiązuje do programu duszpasterskiego, który wprowadza wiernych w tajemnicę Eucharystii jako Wieczerzy Pańskiej. "Chrystus zaprasza wszystkich swoich uczniów, aby podczas tej Uczty ofiarnej przyjmowali Chleb z nieba pod dwiema postaciami: Ewangelii i Eucharystii" - tłumaczy biblista. Ks. Witczyk przypomniał nauczanie Kościoła, że biorąc do ręki Ewangelie z umiłowaniem i szacunkiem bierzemy do ręki Ciało Chrystusa. "Dla naszych dusz i naszego myślenia Ewangelia jest potrzebna jak tlen podtrzymujący życie i dający perspektywę chrześcijańskiego dynamizmu i zaangażowania" - wskazał duchowny. Zwrócił uwagę, że życie Chrystusa nadaje ponadczasowy wymiar ludzkiej, ograniczonej, zagrożonej egzystencji, co ma szczególne znaczenie w obecnej dobie pandemii. "Dziś z powodu koronawirusa mamy kłopoty z Komunią eucharystyczną, zatem komunię duchową możemy dopełnić - i to w bardzo głęboki sposób - komunią polegającą na przyjmowaniu tej świętej obecności zmartwychwstałego Chrystusa pod postacią słów Ewangelii" - podkreślił ks. Witczyk. Uroczysta celebracja narodowego Czytania Pisma Świętego będzie miała miejsce podczas Mszy św. pod przewodnictwem abp. Marka Jędraszewskiego w sanktuarium Miłosierdzia w Łagiewnikach. Liturgia będzie transmitowana w TVP 1 o godz. Ten sam rytuał czytania Biblii towarzyszyć będzie Mszy św. w kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze. Także to wydarzenie będzie transmitowane w TVP 1 o godz. Do wszystkich parafii trafiły już drogą elektroniczną materiały Dzieła Biblijnego dotyczące przebiegu liturgii w Niedzielę Biblijną oraz w ciągu Tygodnia Biblijnego, a także inne pomoce teksty homilii i konferencji. Ich autorzy podkreślają, że wzajemna miłość wierzących i uczestników Wieczerzy Pańskiej stanowi najbardziej podstawowy warunek godnego uczestnictwa w Mszy św. Jest to nawiązanie do nowego przykazania Pana Jezusa - z Ostatniej Wieczerzy: "byście się wzajemnie miłowali" - zaznacza ks. Witczyk. W rozesłanych do parafii materiałach są też tak zwane sigla czyli skróty nazw ksiąg Biblijnych z numerami rozdziałów i wersetów. Proboszczowie mogą je rozpowszechniać wśród wiernych zachęcając, by w domowym zaciszu mogli czytać odpowiednie fragmentu Pisma świętego i rozważać sens kierowanego do nich Słowa Boga. Ks. prof. Witczyk ma nadzieję, że papież Franciszek po modlitwie "Regina Coeli" skieruje do Polaków słowa pasterskiej zachęty nie tylko do osobistej, ale i wspólnotowej lektury Pisma świętego. Patronat honorowy nad piątym narodowym Czytaniem Pisma Świętego sprawują: przewodniczący KEP abp Stanisław Gądecki oraz Premier RP Mateusz Morawiecki. Tydzień Biblijny, inaugurowany tzw. Niedzielą Biblijną, obchodzony jest w Kościele w Polsce od 2008 roku. Organizatorem Narodowego Czytania Pisma świętego jest "Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II". Jest to publiczne stowarzyszenie wiernych erygowane przez Konferencję Episkopatu Polski. Celem Dzieła Biblijnego jest pogłębianie rozumienia Objawienia Pańskiego w świetle Pisma Świętego zgodnie z nauką Kościoła oraz kształtowanie duchowości i kultury biblijnej w duszpasterstwie, szczególnie kaznodziejstwie i katechezie, a także w indywidualnej formacji wiernych. Przewodniczącym Dzieła Biblijnego jest ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk, który jest także przewodniczącym Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Przypomnijmy, że w Kościele powszechnym obchodzona jest od dwóch lat Niedziela Słowa Bożego. Papież ogłosił ją w Liście Apostolskim w formie Motu Proprio "Aperuit illis" wydanym 30 września 2019 r. Inicjatywa ma służyć temu, "aby w Ludzie Bożym wzrosła religijna i bliska znajomość Pisma Świętego". Dokument został podpisany w 1600. rocznicę śmierci św. Hieronima, który przetłumaczył Pismo święte z greki na łacinę. Niedziela Słowa Bożego obchodzona jest w III niedzielę okresu zwykłego. W tym roku był to 24 stycznia. Franciszek wskazuje, że Biblia nie może być dziedzictwem tylko nielicznych, ani nie może stać się zbiorem ksiąg dla kilku osób uprzywilejowanych. Wskazuje na znaczenie homilii i apeluje do kapłanów, by poświęcili odpowiednio dużo czasu na jej przygotowanie. "Od nas, kaznodziejów, oczekuje się raczej, że będziemy się starać nie rozciągać ponad miarę przemądrzałych homilii lub poruszać nieodpowiednich argumentów" - wskazał papież Franciszek. Źródło: KAI / pk JAK CZYTAĆ PISMO ŚWIĘTE? Jezus Chrystus chce mieć osobistą relację z każdym człowiekiem. Dał nam swoje Słowo, aby poprzez nie, bezpośrednio do nas przemawiać. Nie szukaj więc pośredników, zacznij czytać Pismo Święte samodzielnie. „Wszelkie Pismo, od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości…” 2Tm 3:16 (BT) Odnośniki do poszczególnych fragmentów Biblii oznacza się wg prostego kodu. Np. skrót „J 3:13″ oznacza: Ewangelia wg Jana (J – skrót nazwy księgi), 3-ci rozdział, 16-ty werset. Skrótem (BT) oznaczamy wyjątkowo zacytowane tłumaczenie Biblii Tysiąclecia, gdyż zazwyczaj korzystamy z przekładu Warszawskiego. Lepiej jest zacząć czytanie od Nowego Testamentu. Stary Testament zawiera fragmenty, które trudno zrozumieć, nie znając późniejszego i pełnego objawienia Bożego, zawartego w księgach Nowego Testamentu (czyli Nowego Przymierza). Bóg komunikuje się z człowiekiem w zrozumiały, prosty i logiczny sposób. Większa część Biblii jest właśnie tak napisana. Nie jest to księga dla wtajemniczonych czy dla specjalistów, ale dla każdego. Czytając Pismo Św. warto porównywać różne tłumaczenia. Natchnieni przez Boga autorzy spisali je w językach oryginalnych (hebrajskim, aramejskim, greckim), a żadne tłumaczenie nie jest idealne. W przypadku Nowego Testamentu dostępne są tzw. przekłady interlinearne, gdzie przy każdym greckim słowie oryginału jest jego polski odpowiednik. Przekład taki jest najbardziej dosłowny, aczkolwiek bywa niezgrabny, gdyż nie zachowuje reguł gramatycznych języka polskiego. Śmiało i z ufnością proś Boga, aby dał Ci właściwe zrozumienie tego, co czytasz. To On natchnął autorów spisujących księgi Biblii i On da ci właściwe poznanie prawd, które chce Ci przekazać. Poniżej wyszczególniliśmy kilka wskazówek do samodzielnego studiowania Pisma: Często stosowaną metodą studiowania Biblii, którą i my polecamy, jest tzw. metoda indukcyjna. Składa się ona z trzech etapów: 1. Obserwacja Na tym etapie uważnie czytamy fragment, starając się zauważyć jak najwięcej faktów. Zadajemy pytania typu: KTO? GDZIE? KIEDY? CO? DLACZEGO? Na przykład: KTO (jakie osoby) występuje w danym fragmencie? KTO zwraca się do KOGO? W JAKICH okolicznościach? JAKIEGO czasu gramatycznego używa, itp.? Odpowiedzi na te pytania warto sobie zapisywać. Pomocne może być sięgnięcie po informacje z zakresu geografii i historii bezpośrednio związane z czytanym tekstem. Bardzo ważne jest, aby starannie przeprowadzić proces obserwacji. Większość błędnych interpretacji biblijnych wynika z niedokładnie przeprowadzonej obserwacji (lub celowej manipulacji, którą da się wykryć dokładnie obserwując fragment). 2. Interpretacja Staramy się zrozumieć znaczenie tego, co wcześniej zaobserwowaliśmy. Podstawowym pytaniem interpretacyjnym jest: CO TO ZNACZY? Interpretacja to docieranie do znaczenia słów, określeń, wyrażeń, wersetów oraz określenie ich powiązań z głównym tematem badanego fragmentu. Jest to odkrywanie przesłania, kierowanego przez autora do bezpośrednich odbiorców, oraz tego, jak ci odbiorcy to przesłanie rozumieli. Należy pamiętać, że odbiorcy ci żyli w innej kulturze niż my. Mieli odmienne zwyczaje, mogli inaczej rozumieć niektóre pojęcia. Sięgnięcie do źródeł opisujących ówczesne realia lub znaczenie słów może ułatwić interpretację. Często pomocne jest zajrzenie do innych fragmentów Biblii, poruszających podobny temat. Niektóre wydania Biblii zawierają przypisy. Należy krytycznie podchodzić do tych przypisów, które podają gotowe wyjaśnienia tekstu. Próbujmy sami odkryć znaczenie fragmentu, nie sugerując się zdaniem osób trzecich. 3. Zastosowanie Celem tego etapu jest właśnie zastosowanie odkrytych prawd w naszym życiu. Wychodząc od przekazu biblijnego autora dla bezpośrednich odbiorców (interpretacji), szukamy uniwersalnego przesłania, które Bóg kieruje do nas. Pomogą nam pytania: CO TO ZNACZY DLA MNIE? W jaki sposób ten fragment zmienia moje przekonania dotyczące Boga, człowieka, mnie samego, relacji z innymi ludźmi, itp.? Czy i jak powinienem zmienić swoje postępowanie? Kilka ogólnych zasad: Dany fragment należy rozumieć w kontekście. Urywek, wyrwany z ciągu myśli znajdujących się przed nim i po nim, może nabrać znaczenia zupełnie innego, niż zamierzył to jego autor. Szerszym kontekstem dla fragmentu jest cała księga, której jest on częścią. Kontekstem dla księgi jest cały Nowy/Stary Testament lub cała Biblia. Niektóre trudniejsze fragmenty można prawidłowo zrozumieć tylko w świetle nauczania całej Biblii. Stąd warto, aby zaznaczać sobie kontrowersyjne lub niezrozumiałe wersety i co jakiś czas do nich wracać. Ostatecznie pozostałe księgi Pisma rzucą więcej światła na te fragmenty. Pismo Św. najczęściej można, a wręcz należy rozumieć dosłownie. Jeżeli dany fragment ma znaczenie symboliczne lub przenośne, będzie to wynikało z jego kontekstu – na przykład z charakteru całej księgi (Psalmy, Objawienie-Apokalipsa). Nawet gdy Biblia odwołuje się do symboli, przenośni, podobieństw itp., to oznaczają one jakąś konkretną rzeczywistość. Często ich znaczenie jest wyjaśnione w tej samej księdze, a nawet tym samym rozdziale. Tak, jak w przypadku każdej czynności wymagającej skupienia, będziesz stopniowo nabierać wprawy w czytaniu, rozumieniu i stosowaniu zasad odkrytych w Biblii. Najważniejsze jest, aby zacząć, a potem robić to regularnie. A więc, do dzieła!

jak czytać skróty pisma świętego